Παραβολές

Από το Βήμα του Α΄ Επόπτου

1η παραβολή, Τεκτονική Συμπεριφορά

2η παραβολή, Ο Δυσαρεστημένος Άνθρωπος

3η παραβολή, Τεκτονική Αναγνώριση

4η παραβολή, Τεκτονική Αγαθοεργία

5η ομιλία, Επίσημη Διαβεβαίωση

6η ομιλία, Τεκτονική Φιλία και Αγάπη

7η ομιλία, Βασικά Ερωτήματα

8η ομιλία, Ελληνικός Τεκτονισμός

Πρόλογος

Εγκαινιάζω σήμερα μια νέα σειρά ομιλιών καθοδηγητικού και φροντιστηριακού περιεχομένου με τίτλο από το Βήμα του Α΄ Επόπτου. Οι ομιλίες αυτές απευθύνονται βασικά προς όλους τους Αδ.. Αδ.. Τ.. και γι’ αυτό θα ληφθεί μέριμνα να ενσωματωθούν στην ετήσια έκδοση της Στ.. Κάθε ομιλία θα αποτελείται από δυο μέρη. Στο πρώτο, θα εξιστορείται μια ολιγόλεπτη και κατά το δυνατόν ευχάριστη ομιλία, με τη μορφή μιας παραβολής και στο δεύτερο, θα αναλύεται το περιεχόμενό της μέσα σε τεκτονικά πλαίσια αντλώντας στοιχεία από το τυπικό των εργασιών του βαθμού του μαθητού. Για τους νεώτερους, σε τεκτονική ηλικία, Αδ.. ας απαντήσουμε πρώτα σε δυο ερωτήματα.

Γιατί οι φροντιστηριακές ομιλίες γίνονται εντός της Στ..; Η βάση του Ναού μέσα στον οποίον εισερχόμεθα για να εργαστούμε αποτελείται συμβολικά από τρεις στήλες, που αποκαλούνται φώτα και συμβολίζουν τη Σοφία, την Ισχύ και το Κάλλος αντίστοιχα. Το φως της στήλης του Κάλλους (που αντιπροσωπεύεται από τον Β΄ Επόπτη) κείται πλησίον της Μεσημβρίας και ακτινοβολεί το φως της προς τους μαθητές και εταίρους. Δια τούτο και η καθοδήγηση των νεόφυτων Αδ.. υπό μορφή φροντιστηριακής διδασκαλίας γίνεται συνήθως από τον Β΄ Επόπτη. Αντιθέτως, οι ομιλίες του Α΄ Επόπτη απευθύνονται κατά αμφοτέρας τας στήλας με αποτέλεσμα, το έργο του να είναι αρκετά επίπονο, κάτι που αποκτά ο Τ.. με τη συνεχή αναζήτηση της αληθείας. Κατά αυτόν τον τρόπο, οι μαθητές και οι εταίροι προετοιμάζονται για την αύξηση της μισθοδοσίας, ενώ οι διδάσκαλοι αναθυμούνται τη μαθητική τους ηλικία, εξοικειώνονται στη χρήση τεκτονικών εκφράσεων και αποκτούν ευρύτερο πεδίο τεκτονικής παιδείας.

Τι είναι μια παραβολή; Η παραβολή είναι μια αλληγορική διήγηση με σκοπό την εξαγωγή ενός ηθικού διδάγματος. Ο Τεκτονισμός βασίζεται σε αλληγορίες και ο Νεόφυτος, ακόμη και στα πρώτα βήματά του (κατά τη διάρκεια της μύησης) ακούει από τον Σεβ.. τί είναι η Ηθική. Επομένως, η παραβολή σαν μέσον καθοδήγησης συνιστάται στη διδασκαλία του Συμβ.. Τ..

1^η παραβολή: Τεκτονική Συμπεριφορά

Θα ξεκινήσω σήμερα την πρώτη παραβολή με τον τίτλο: «Ο άνθρωπος που νόμιζε, πώς ήταν απρόσβλητος από τον πειρασμό». Το όνομα του πρωταγωνιστή είναι εντελώς φανταστικό και δε σχετίζεται με άτομα ή καταστάσεις, ούτε με προσωπικές εμπειρίες. Ο κ. Allen (έτσι ας ονομάσουμε τον ήρωά μας) ήταν γνωστός μέθυσος, μια ενόχληση για την οικογένεια και τη γειτονιά του. Κάποτε συνάντησε έναν άγιο. Η συνάντηση αυτή τον έκανε να αλλάξει ριζικά τον τρόπο ζωής του και γι' αυτό διέταξε τον υπηρέτη του να κλειδώσει το κελάρι με τα δαπανηρά κρασιά του, να κρατήσει το κλειδί και να το δίνει μόνο στους φίλους του. Στην αρχή όλα πήγαιναν καλά. Ο κ. Αlen δεν αισθάνθηκε την ανάγκη της συνήθειας του κρασιού.

Με τον καιρό άρχισε να αισθάνεται άτρωτος στον πειρασμό και ζήτησε το κλειδί της κάβας του για να κερνά αυτός τους φίλους του. Αισθανόμενος όλο και πιο σίγουρος, αποφάσισε να μεταφέρει μερικές μπουκάλες στο δωμάτιό του και τις έβαλε σε ένα ντουλάπι. Μετά από μερικές μέρες χωρίς απρόοπτα σκέφτηκε: Μια και είμαι αδιαπέραστος από τον πειρασμό ας δω το κόκκινο λαμπρό χρώμα του κρασιού. Έτσι έβγαλε ένα μπουκάλι και το άφησε στο τραπέζι. Κάθε μέρα κοίταζε το μπουκάλι. Κάποτε σκέφτηκε. Μια και δεν ερεθίζομαι πλέον, ας απολαύσω τη μυρωδιά του. Μετά λίγες μέρες σκέφτηκε πάλι. Αφού δεν κυριεύομαι από το πάθος της γεύσης του οίνου, θα δοκιμάσω μια γουλιά και μετά θα τη φτύσω. Έτσι και έκανε. Μετά σκέφτηκε. Αφού είμαι τόσο δυνατός δεν πειράζει, ας πιω λίγο. Μετά είπε. Αφού υπέταξα τη συνήθεια του κρασιού, ας πιω όσο επιθυμεί η ασκλάβωτη θέλησή μου… και εξακολούθησε να πίνει όπως και πρώτα.

Αυτή η μικρή ιστορία δείχνει, πως η νίκη κατά της συνήθειας δεν είχε διάρκεια, διότι ο κ. Allen δεν αντιλήφθηκε, πώς η απόφαση να μην ξαναπιεί δεν είχε γίνει ακόμη μέσα του μια καλή συνήθεια. Θα πρέπει, επομένως Αδ.. μου, να αποφεύγουμε το περιβάλλον, που μας ενθαρρύνει σε κακές πράξεις και προς πάντων να αποφεύγουμε να φέρουμε το κακό στο νου μας. Αυτό ακριβώς μαθαίνει και ο Τ.. από την πρώτη κιόλας στιγμή της μύησής του. «Κύριε, συνερχόμεθα ενταύθα για να χαλιναγωγήσωμεν τα πάθη μας….» είναι τα πρώτα λόγια του Σεβ..στο Νεόφυτο για να προσθέσει αμέσως μετά «Το έργον είναι επίμοχθον και απαιτεί μεγάλες θυσίες…».

Ο αληθινός Τ.. πρέπει να κρατηθεί μακριά από το περιβάλλον των πειρασμών και να βγάλει από μέσα του τις αντικοινωνικές σκέψεις και τάσεις. Πρέπει να διακρίνει μεταξύ της διαρκούσης ευτυχίας της ψυχής και των στιγμιαίων απολαύσεων των αισθήσεων. Στα πρώτα τεκτονικά βήματα, ο Τ.. θα πρέπει να ακούει, να σκέπτεται, να μελετά και να εκθέτει μόνο τότε τις απόψεις του, αν είναι βέβαιος ότι αυτές θα είναι εποικοδομητικές. Η Στ..δεν είναι αίθουσα συνεδριάσεων. Όταν του ζητείται θα ομιλεί, όρθιος και εν τάξει και θα απευθύνεται μόνο προς τον Σεβ.. και όχι προς τους Αδ.. τον οποίον θα αποκαλεί: Αδ.. Σεβ.. ή Σεβ.. Διδ..

Επίσης, θέματα που δίνουν αφορμή για διαλογική συζήτηση αποκλείονται, εκτός και αν το επιτρέψει ο Σεβ.. Αν θέλει κάποιος Αδ.. να απευθυνθεί προς έτερον Αδ.., μπορεί τούτο να πράξει με την εξής στιχομυθία: Αδ.. Σεβ.. θα ήθελα δι’ υμών να εκφράσω στον Αδ.. ….(λ.χ. Δημήτριο) τις ευχαριστίες μου, που με βοήθησε σε ένα προσωπικό μου θέμα….. Όμως η Στο.. δεν είναι και καφενείο. Έτσι, η στάση του κάθε Τ.. δεν πρέπει να δείχνει περιφρόνηση στους θεσμούς του Τεκτονικού Τάγματος, κάτι για το οποίο έχει δώσει επίσημη διαβεβαίωση. Ο τρόπος με τον οποίο κάθεται ή ομιλεί μπορεί επίσης να προδώσει τις αντικοινωνικές του τάσεις. Άκομψες εκφράσεις, όπως διαφωνώ, είμαι αντίθετος, κλπ θα μπορούσαν να αντικατασταθούν από γλυκύτερες και πιο ήπιες φράσεις, όπως έχω διαφορετική άποψη κ.ά. Επίσης, Αδ.. μου θα πρέπει να γνωρίζουμε όλοι, ότι οι απόψεις, οι ομιλίες και οι παρατηρήσεις του Σεβ.. ουδέποτε σχολιάζονται. Αν το κρίνει όμως ο Σεβ.. μπορεί μέσω των Εποπτών να δώσει το λόγο ελεύθερο στις στήλες ή να αναστείλει τις εργασίες.

Η τεκτονική μας ταπεινοφροσύνη, θα μας βοηθήσει να μην κάνουμε πνεύμα ή να δείχνουμε τη μόρφωσή μας με τρόπο, που να προκαλεί στους άλλους δυσάρεστα συναισθήματα. Μη βιασθούμε να ανέλθουμε στους τεκτονικούς βαθμούς, χωρίς να μας το επιζητά ο εσωτερικός μας κόσμος ή να έχουμε βεβαιωθεί ότι είμαστε ώριμοι για αύξηση μισθοδοσίας. Θα τελειώσω σήμερα με μια φράση που βρίσκεται μέσα στο τυπικόν, «…… πάνω από όλα να οδηγούμαστε από σοφία και αγάπη».

2^η παραβολή: Ο Δυσαρεστημένος Άνθρωπος

Στη Στ.. μας, υπάρχουν μαθητές και εταίροι, που αναζητούν, διψούν θα μπορούσα να είπω, τη φροντιστηριακή διδασκαλία, που έχει ως σκοπό να βοηθήσει κάθε Αδ.. στην καλύτερη κατανόηση συμβόλων, πράξεων και ενεργειών που σχετίζονται με το τυπικό μας και είναι απαραίτητες στην εύρυθμη λειτουργία κάθε Στ.. Θα ήθελα να ενημερώσω τους μαθητές και λιγότερο τους εταίρους ότι η σειρά της φροντιστηριακής καθοδήγησης έχει ξεκινήσει αρκετά χρόνια πριν, όταν τέως Σεβ.. ενεργοποίησε ανάλογο θεσμό με τίτλο «Το Δεκάλεπτο του Βορρά». Αργότερα, άλλοι Αδ.. Διδ.. συνέχισαν τον ίδιο θεσμό. Στην εφετινή τεκτονική περίοδο, ο Α΄ Επόπτης συνεχίζει την παράδοση των δεκαλέπτων, με ομιλίες παραβολών και άλλες τόσες γενικότερου περιεχομένου. Η φροντιστηριακή καθοδήγηση δε θεωρείται πλήρης ομιλία, γι’ αυτό και η διάρκειά της είναι χρονικά περιορισμένη. Σήμερα θα συνεχίσω με τη δεύτερη παραβολή και με τον ίδιο τον ήρωά μας που ακούει στο όνομα Allen. Ο τίτλος της παραβολής είναι ο Δυσαρεστημένος Άνθρωπος.

Κάποτε υπήρξε ένας ευσεβής και ανύπαντρος, ονομαζόμενος Allen, που εσκέπτετο ότι είναι ελεύθερος και ευτυχής σε όλα εκτός από τη δυσπεψία του. Δοκίμασε τα πάντα, αλλά με τα λεπτά του δεν μπορούσε να βρει ένα φάρμακο για τη χρόνια ασθένεια. Όταν έγινε 80 ετών και πέθανε προσευχήθηκε: Κύριε, αν επρόκειτο να ξαναγεννηθώ θα ήμουν ευτυχής στην επόμενη ζωή αν μου εδίνετο ένα δυνατό, υγιές σώμα ελεύθερο από δυσπεψία. Δεν με ενδιαφέρει τότε εάν έχω πλούτη ή όχι. Ένας άγγελος παρουσιάστηκε στο όραμά του και του ψιθύρισε ότι η προσευχή του θα εισακουσθεί και θα γεννηθεί σε μια πολύ φτωχή οικογένεια. Από την παιδική του ηλικία, το σώμα του ήταν δυνατό σαν του Σαμψών, όμως ο πρώιμος θάνατος των γονέων του προστέθηκε στο μέγεθος της δυστυχίας του. Η κληρονομιά του ήταν ένα δυνατό σώμα με μια δυνατή πείνα. Δεν είχε αρκετά χρήματα να αγοράσει αρκετή τροφή για να καθησυχάσει τις απαιτήσεις του. Χρόνια πέρασαν, αλλά ότι και αν έκανε ποτέ δεν μπόρεσε να προμηθευτεί επαρκή συντήρηση για το μεγάλο του σώμα. Τέλος, όταν ο Allen πέθανε ξαναπροσευχήθηκε: Κύριε, είχα αρκετούς μύες, τί χρειάζονται αν δεν έχω αρκετά λεπτά να αγοράσω τροφή να τους κρατήσω δυνατούς. Κύριε, αν πρόκειται να ξαναγεννηθώ, παρακαλώ δώσε μου χρήματα και υγεία και θα είμαι ευτυχής.

Ο Άγγελος Κυρίου παρεχώρησε την ευχή του και ο Allen ξαναγεννήθηκε πλούσιος και εύσωμος. Καθώς περνούσαν τα χρόνια συχνά μονολογούσε. Έχω οτιδήποτε, είμαι ευτυχής. Αλλά αργότερα άρχισε να προσθέτει: αισθάνομαι ότι η υγεία και τα χρήματα είναι άχρηστα χωρίς κάποιον να τα μοιράζεται μαζί σου. Έτσι όταν πέθανε, γέρος με σπασμένη καρδιά προσευχήθηκε. Κύριε, αν πρόκειται να ξαναγεννηθώ, μην μου κάνεις τη ζωή τόσο φοβερά μοναχική. Εκτός του πλούτου και της υγείας δώσε μου παρακαλώ και μία σύζυγο. Ο Άγγελος Κυρίου, ως συνήθως, παρεχώρησε την ευχή του ευσεβούς και νομοταγούς Allen. Ξαναγεννήθηκε πλούσιος, υγιής και αργότερα παντρεύτηκε μια πολύ ωραία, αλλά πολύ γκρινιάρα και ζηλιάρα σύζυγο. Ο φίλος μας πέρασε τη ζωή του στην πραγματικότητα φυλακισμένος της. Καθώς ξαναπέθανε από νευρικότητα λόγω της γκρινιάρας και ζηλιάρας συζύγου προσευχήθηκε: Κύριε στην επόμενη ζωή μου θέλω μαζί με την ευπορία και την υγεία μόνο μία καλή σύζυγο. Η προσευχή του εισακούστηκε. Έτσι την επόμενη φορά παντρεύτηκε μια πολύ καλή και πιστή σύζυγο, που συμφωνούσε πάντα μαζί του. Σε δυο χρόνια στην ακμή της συζυγικής του ευτυχίας, η αγαπητή σύζυγος πέθανε. Ο Allen κτυπήθηκε πολύ και πέρασε τη ζωή του σαν μοναχός. Όταν έφτασε σε ηλικία να πεθάνει προσευχήθηκε: Κύριε δώσε στην επόμενη ζωή μου και μια μακρόβια καλή σύζυγο. Η προσευχή σου θα εισακουσθεί ξαναείπε ο Άγγελος του Κυρίου και ο Allen απέκτησε και τη μακρόβια καλή σύζυγο, αλλά ήταν κουτσή. Γιορτάσανε τους ασημένιους γάμους και όταν πέθανε ήταν έτοιμος για τη συνηθισμένη προσευχή του.....Τότε ο Κύριος παρουσιάστηκε στο όραμά του και του είπε: Αγαπητέ μου Allen, στην πρώτη σου ζωή μου ζήτησες να θεραπευτείς, στη δεύτερη ζωή σου είχες ένα δυνατό σώμα, γρήγορα η σκέτη υγεία σου σε κούρασε και ζήτησες και σε έκανα πλούσιο, σου έδωσα σύζυγο, ζήτησες λεπτά, υγεία και μακρόβια σύζυγο και τα έλαβες. Τι συμβαίνει με σένα. Τι θα μου ζητήσεις τώρα. Ο Allen απάντησε με σεβασμό. Τίποτε άλλο. Θα είμαι ευτυχής παντού και πάντα ανεξαρτήτου τόπου και περιστάσεων ζωής. Θα χρησιμοποιήσω την ελεύθερη σκέψη μου για να κάνω το θέλημά Σου. Ο Κύριος του απάντησε. Allen, η απάντησή σου με ευχαριστεί.

Ο Κόσμος τον οποίον βλέπουμε, δημιουργήθηκε όχι μόνο προς τροφή, συντήρηση και καλοπέραση του Ανθρώπου αλλά και προς διδασκαλία αυτού. Είναι ένα εικονογραφημένο βιβλίο (όπως παρατήρησε ο φίλος μας Allen στις πολλές περιπλανήσεις του) μέσα από το οποίο βελτιωνόμαστε καθημερινά. Και πράγματι, ο άνθρωπος έχει αυτή τη δυνατότητα επειδή διαθέτει την ελευθέρα βούληση.

Αδ.. Μαθητές και Εταίροι, στο λίγο χρόνο πού έχετε διέλθει την πύλη του Τεκτονισμού, σας δίνετε μια θαυμάσια ευκαιρία να διαβάσετε το βιβλίο της ζωής για να βελτιωθείτε σαν άτομα και να πλησιάσετε περισσότερο κοντά στο Αιώνιο φως. Το Αιώνιον Φως, προς το οποίον το παν τείνει, είναι τα λόγια του Α’ Επόπτου σε ερώτηση του Σεβ.. κατά το άνοιγμα των Εργασιών και συνεχίζει ο Β΄ Επόπτης περί αυτού με πλήρη σαφήνεια. Το φως αυτό δεν μπορούμε να το ανεύρωμεν πότε πλήρως, διότι οι αισθήσεις μας δεν μπορούν να αντέξουν στη λάμψη του. Το κείμενο αυτό έρχεται σε πλήρη συμφωνία και με την Ελληνική Μυθολογία (και δικαιολογεί πλήρως τους συμβολικούς συνειρμούς) κατά την οποία οι κοινοί θνητοί δεν μπορούσαν να έλθουν σε άμεση επαφή με τους Ολύμπιους Θεούς. Έτσι σύμφωνα με την παράδοση, όταν ο Δίας υποχωρεί στις ικεσίες της Σεμέλης (κόρη του Κάδμου και της Αρμονίας) και εμφανίζεται μέσα στην απαστράπτουσα δόξα του, η Σεμέλη καίγεται από την εκτυφλωτική λάμψη….

Και συνεχίζει ο Β΄ Επόπτης…… μελετώντας τη φύση, παρατηρούντες τα φαινόμενα….Αυτό πραγματοποιείται μέσω των πέντε αισθήσεών μας και θα μας οδηγήσει στο να γνωρίσουμε τους νόμους και τις ιδιότητες που χαρακτηρίζουν το σύμπαν. Ας αναλύσουμε, τέλος, τη φράση… κατερχόμενοι στο βάθος της συνειδήσεώς μας… που σημαίνει πως η σαφέστερη κατανόηση μάς ανοίγει ευρύτερους ορίζοντες γνώσης και μας εξασφαλίζει μεγαλύτερη πείρα.

Αδ.. Μαθητές και Εταίροι, θα πρέπει να έχετε ως πρώτο καθήκον τη μελέτη του τυπικού, μέσα στο οποίο εμπεριέχεται όλη η τεκτονική διδασκαλία, δηλαδή η σιωπή μπροστά στους αμύητους, η αναζήτηση της αλήθειας, η επιθυμία της δικαιοσύνης, η αγάπη προς τους Αδ.. σας και η υποταγή στους νόμους.

3^η παραβολή: Τεκτονική Αναγνώριση

Όπως είχα αναφερθεί σε προηγούμενες ομιλίες, από την έδρα του Α' Επόπτου θα προσφέρω σειρά πέντε ομιλιών υπό μορφή παραβολών στους μαθητές και Εταίρους, που θα είναι ολιγόλεπτες και πιστεύω ευχάριστες. Οι παραβολές είναι μια σύνθεση από εμπνευσμένες ιστορίες και σκέψεις, που συναντάμε στην παγκόσμια λογοτεχνία (λ.χ. ελληνική μυθολογία, μύθοι του Αισώπου, τα παραμύθια των Αράβων κλπ) ή σε κείμενα εξελιγμένων πνευματικών ανθρώπων, που προσφέρουν τις ανώτερες σκέψεις τους στον ανώριμο άνθρωπο, που επιθυμεί να ακολουθήσει το δρόμο για την πνευματική του εξέλιξη. Ο τίτλος της σημερινής παραβολής είναι «Το ποντίκι, που έγινε τίγρης».

Η άγια πόλη του Μπεναρές των Ινδιών περικλείεται από ένα σκοτεινό δάσος κατοικούμενο από άγρια ζώα. Στα βάθη αυτής της ζούγκλας ήταν ένα όμορφο ερημητήριο, όπου έζησε ένας γνώστης της Σοφίας του Θεού, ένας Άγιος. Αυτός ο Άγιος άνθρωπος, που κατείχε μεγάλη σοφία και πολλές θαυμαστές δυνάμεις δεν είχε κανέναν κοντά του παρά μόνο ένα χαϊδεμένο ποντικό. Πολλοί μαθητές και προσκυνητές αψήφησαν τους κινδύνους των άγριων τίγρεων και άλλων άγριων θηρίων του δάσους για να επισκεφτούν τον μεγάλο Κύριο, φέρνοντας μαζί τους προσφορές φρούτων και λουλουδιών. Ένας προσκυνητής ποτέ δεν πηγαίνει με άδεια χέρια στον αντιπρόσωπο του Θεού, που είναι έτοιμος να του δώσει ανεκτίμητους πνευματικούς θησαυρούς.

Όποιος έρχεται να επισκεφτεί τον Άγιο θαύμασε τη μεγάλη του φιλία μεταξύ αυτού και του ποντικιού και χάρηκε ρίχνοντας μεζέδες στο ζωάκι. Μια μέρα, ενώ μια ομάδα μαθητών επισκέπτονταν τον Άγιο στο απομονωμένο του ερημητήριο, ο ποντικός κυνηγήθηκε από μια γάτα, έτρεξε τσιτσιρίζοντας στα πόδια του σοφού για προστασία. Μπρος στα κατάπληκτα μάτια των μαθητών του ο Άγιος μεταμόρφωσε το μικρό τρέμον ποντίκι σε μια πελώρια και θηριώδη γάτα και το μεταμορφωμένο ζωάκι πήγαινε πλέον άφοβα στην παρέα των γάτων χωρίς να ενοχλείται και ήταν μάλλον ευτυχές με το νέο του σχήμα. Λίγο αργότερα, η ίδια ομάδα μαθητών επισκέπτονταν ξανά τον Άγιο όταν το ποντίκι-γάτα καταδιώχθηκε από άγρια σκυλιά της ζούγκλας. Νιαουρίζοντας δυνατά, ήλθε αστραπιαία στα πόδια του σοφού Αγίου που αναφώνησε. Γένου ένας άγριος σκύλος. Οι έκπληκτοι μαθητές είδαν το ποντίκι-γάτα να γίνεται ένας σκύλος μπροστά στα μάτια τους. Και ήταν μεγάλη η αμηχανία των άγριων σκύλων, που κάνανε μια απογοητευτική αποχώρηση. Ο ποντικός-σκύλος έγινε τελικά πιο γνώριμος και ακόμη φιλικός με τα άλλα αγριόσκυλα παίζοντας και τρώγοντας με αυτά με μια περιφρονητική αίσθηση υπεροψίας προς τα κατώτερα δημιουργήματα.

Σε μία άλλη περίπτωση, οι μαθητές του Αγίου, που είχαν δει τα προηγούμενα δυο θαύματα, μελετούσαν με το δάσκαλό τους. Εφοβήθησαν πάρα πολύ βλέποντας μια μεγάλη Βασιλική Τίγρη να καταδιώκει τον ποντικό-σκύλο, που έτρεχε ως συνήθως στα πόδια του Αγίου για άσυλο.  Αλλά ο Άγιος χρησιμοποίησε τις θαυματουργές του δυνάμεις και σταμάτησε την τίγρη στο δρόμο της. Απευθυνόμενος στο ποντίκι του λέει: Κύριε ποντικέ, είναι ανόητο για μένα να συνεχίζω διαρκώς να σε προστατεύω από τους εχθρούς σου. Εις το εξής θα είσαι τίγρης! Οι μαθητές, αφού απηλλάγησαν από τον αρχικό τους φόβο άρχισαν να γελούν και να αναφωνούν. Κοίτα την άγρια τίγρη του Αγίου. Είναι ένας δοξασμένος ποντικός. Καθώς περνούσε ο καιρός οι επισκέπτες του ερημητηρίου ανακάλυψαν ότι η τρομερή τίγρης, που τριγύριζε στον τόπο δεν ήταν παρά ένας ποντικός, που έγινε τίγρης χάρις σε ένα θαύμα του Αγίου και συχνά έκαναν υποτιμητικές παρατηρήσεις για το ποντίκι-τίγρης. Νεοερχόμενοι άκουγαν τους παλιούς προσκυνητές να λένε: Μην εκνευρίζεστε. Δεν είναι αληθινή τίγρης. Είναι μόνο το δοξασμένο ποντικάκι που έγινε τίγρης από τον Κύριό του.

Αδ.. μου, η αναγνωσθείσα παραβολή θεωρείται από τις σπουδαιότερες με συμβολικό περιεχόμενο για μας τους Τ.. Η παραβολή σχετίζεται με την αναγνώρισή μας ως άτομα, ως προσωπικότητες μέσα στην κοινωνία που ζούμε και εργαζόμαστε καθημερινά. Η αναγνώριση είναι η πρώτη ιδιότητα για τον Τ.. Αυτός είναι και ο λόγος, ώστε κατά το άνοιγμα των εργασιών μας, ο Σεβ.. ερωτά τον Α΄ Επόπτη αν είναι Τ.. και η απάντησή του δεν είναι άμεση (δηλαδή μάλιστα Αδ.. Σεβ..), αλλά απαντά εμμέσως (δηλαδή, οι Αδ..μου με αναγνωρίζουν ως Τ..). Η αναγνώριση επομένως έχει τα χαρακτηριστικά αρετής και δε δηλώνεται αλλά αντανακλάται από το περιβάλλον. Έτσι, Αδ.. μου, ας μη βιαστούμε να θεωρήσουμε τους εαυτούς μας Τ.. ή το χειρότερο ακόμη να διαδίδουμε ότι είμαστε Τ.. Η ενέργεια αυτή δε θα μας βοηθήσει τα μάλλα, διότι αμέσως θα αποκαλυφθούμε ότι στοχεύουμε στην αυτοδιαφήμισή μας, η οποία πιθανόν να εμπεριέχει και κόκκους αλαζονείας. Ας αφήσουμε το χρόνο να μας υποδείξει πώς και πότε θα εκδηλώσουμε αυτή την ιδιότητα, που μόλις προ ολίγου αποκτήσαμε.

4^η παραβολή: Τεκτονική Αγαθοεργία

Όταν ο Allen αποφάσισε να αναζητήσει τον πνευματικό του πατέρα (στις Ινδίες συνηθίζεται οι λάτρεις να αναζητούν τον γκουρού τους) ένας σοφός τον συμβούλευσε να πάει στο Βασιλιά της περιοχής, τον κύριο της επαρχίας. Όταν αυτός μπήκε στο παλάτι, είδε το Βασιλιά να κάθεται στο διαμαντένιο θρόνο του με αυλικούς και κυρίες γύρω του, που τον αέριζαν με πλατιά φύλλα. Ο Βασιλιάς κάπνιζε μια μεγάλη ανατολίτικη πίπα. Η εικόνα αυτή σόκαρε τον Allen, που γύρισε να φύγει σκεπτόμενος ντροπή στο σοφό που με έστειλε σε έναν υλιστή Βασιλιά. Πώς μπορεί αυτός ο επίγειος και επιφανειακός άνθρωπος να είναι ο δάσκαλός μου. Αλλά ο Βασιλιάς ήταν κι Άγιος. Δεν ήταν εγκόσμιος. Κατάλαβε τις σκέψεις του νεαρού και έστειλε αγγελιοφόρο να τον φέρει πίσω. Έτσι ξανασυναντήθηκαν.

Ο Βασιλιάς έδιωξε όλους τους αυλικούς και αμέσως είπε ήρεμα: αγαπητέ Allen, με νόμισες για υλιστή αλλά εγώ θα σου διδάξω την εσωτερική σοφία. Και άρχισε να του διδάσκει πώς να ζει στον κόσμο χωρίς απαιτήσεις και δυστυχία. Μία μέρα του έδωσε δυο λάμπες σχήματος φλιτζανιού γεμάτες λάδι ως πάνω τα χείλια και του είπε: κράτα από μια στην κάθε παλάμη σου και μπες σε όλα τα δωμάτια του παλατιού. Γύρισε αφού τα δεις όλα, αλλά θυμήσου, θα αρνηθώ να σε φροντίζω πια αν χύσεις έστω και μια σταγόνα λάδι στο χαλί. Ο Βασιλιάς έστειλε και δυο αυλικούς να τον προσέχουν και να ξαναγεμίζουν με λάδι τις λάμπες μόλις το πρώτο καεί. Ήταν μια δύσκολη δοκιμασία. Όμως σε δυο ώρες ο Allen γύρισε θριαμβευτικά χωρίς νάχει χυθεί καθόλου λάδι. Ο Βασιλιάς είπε. Αγαπητέ Allen πες μου τί είδες στο παλάτι μου. Ο Allen απάντησε ότι η μόνη του φροντίδα ήταν να μη χυθεί το λάδι. Ήμουν τόσο απορροφημένος ώστε δεν πρόσεξα τίποτα, είπε. Ο Βασιλιάς τότε είπε: Απογοητεύτηκα. Απέτυχες στη δοκιμασία. Πήγαινε πίσω και αυτή τη φορά να τα δεις όλα, χωρίς επίσης να χύσεις και το λάδι.

Μετά από 10 ώρες ο Allen γύρισε χωρίς νάχει χύσει καθόλου λάδι και έχοντας δει συγχρόνως τα πάντα και έτσι απάντησε επιτυχώς στις ερωτήσεις του βασιλιά, που ευχαριστήθηκε και είπε: Παιδί μου, η προσήλωση στην ύλη και όχι η ύλη είναι η αιτία της δυστυχίας. Τα πράγματα δεν πρέπει να τα κατέχουμε, πρέπει να τα χρησιμοποιούμε. Άλλοι πολλά, άλλοι λίγα. Αλλά θυμήσου, πώς όλοι τα αφήνουν με το θάνατο. Δεν πρέπει να ζούμε μονόπλευρη ζωή, σκεπτόμενοι μόνο το Θεό, όπως η συγκέντρωσή σου στο λάδι. όμως στο δεύτερο ταξίδι σου, κατάφερες και τα δυο. Και είδες και δεν έχυσες το λάδι. Έτσι, δεν πρέπει να απομακρύνεις την προσοχή σου από το Θεό, αλλά συγχρόνως να ασκείς και τα επίγεια καθήκοντά σου.

Ποιο είναι το δεύτερο καθήκον για μας τους Τ.. Αδ.. μου. Η εκτέλεση του ευγενούς και υψηλού προορισμού του ανθρώπου, δια της προς τους ομοίους υμών αγαθοεργίας……απαγγέλλει ο Σεβ.. προς τους υποψήφιους Αδ.. μαθητές. Το καθήκον αυτό είναι τόσο πολύ σημαντικό, που εγγράφεται στο τυπικόν ακριβώς πριν από την απόδοση της επίσημης διαβεβαίωσης και επισφραγίζεται κατόπιν με την εκπλήρωση της πρώτης αγαθοεργίας σας (θυμηθείτε:χήρα, μήτηρ ορφανών, ζητεί παρ’υμών να συνδράμετε αυτήν ….). Σας πλησιάζει ο Αδ.. Ελεονόμος και σας ρωτά χαμηλόφωνα τί ποσό διαθέτετε υπέρ του ταμείου της αγαθοεργίας. Η αγαθοεργία δείχνει ιδιότητα αρετής, δε δηλώνεται και γι’ αυτό πρέπει να τηρείται μυστική.

Σαν αγαθοεργία, εννοούμε κάθε ενέργεια που στοχεύει στην εκπλήρωση ενός ανώτερου σκοπού. Οι Τ.. συνηθίζουν να εκπληρούν το καθήκον της αγαθοεργίας κατά τη διάρκεια των τεκτονικών τους εργασιών, η οποία λαμβάνει χώρα λίγο πριν από το κλείσιμο των εργασιών. Ειδικότερα, ο Σεβ.. καλεί τον Ελεονόμο να περιάγει τον Κορμό της Αγαθοεργίας (παράλληλα με το Σάκο των Προτάσεων). Παρατηρείστε τη συμπεριφορά του Αδ.. Ελεονόμου, όπου κατά τη διέλευσή του έμπροσθέν σας αποκλίνει των οφθαλμών του προς άλλη κατεύθυνση, ώστε η πράξη αγαθοεργίας σας να παραμείνει μυστική και επομένως να χαρακτηριστεί ως πράξη αρετής. Κατόπιν, ο Σεβ.. ερωτά και επαναλαμβάνουν οι δυο Επόπτες, αν ζητεί τις τον κορμό της Αγαθοεργίας, όχι προς όφελός του αλλά να ρίψει τον οβολόν του ή να δικαιολογήσει απόντα Αδ.. δια του οβολού.

Όμως υπάρχουν και άλλα είδη αγαθοεργίας στα οποία οφείλουμε να συμμετέχουμε με προθυμία και χωρίς ανούσιους συλλογισμούς ή φανταστικά σενάρια. Να συμμετέχουμε στη βοήθεια αναξιοπαθούντων Αδ.. ή συμπολιτών μας και να είμαστε συνεχώς αρωγοί των αδυνάτων. Να συμμετέχουμε επίσης σε ποικίλες μορφές φιλανθρωπίας (λ.χ. τα μέλη της ΜΣ της Ε συμμετέχουν ετησίως ως εθελοντές αιμοδότες στο Νοσοκομείο Παίδων Αγλ. Κυριακού και η ΜΣΤΕ είναι χορηγός κινητών μονάδων αιμοδοσίας του ίδιου Νοσοκομείου). Υπό την αιγίδα της ΜΣΤΕ λειτουργούσαν παλαιότερα νυκτερινές σχολές μέσης και στοιχειώδους εκπαίδευσης.

Ο Σύνδεσμος Κοινωνικής Πρόνοιας και Αντιλήψεως είναι ένα άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα, πώς αισθάνονταν οι παλαιότεροι Αδ.. το νόημα της φιλανθρωπικής οργάνωσης. Ο Σύνδεσμος αυτός, που υφίσταται και στις μέρες μας στοχεύει στην καλλιέργεια του αισθήματος της ευσπλαχνίας υπέρ των δυστυχούντων και αναξιοπαθούντων, όχι μόνο της περιοχής μας αλλά και της ευρύτερης περιοχής της. Τέλος, θα πρέπει να γνωρίζουν οι νεώτεροι Αδ.. μας ότι ο τοπικός τεκτονισμός απέκτησε προσφάτως ιδιόκτητο τεκτονικό μέγαρο. Αυτό το προνόμιο είχαν μέχρι σήμερα μόνο οι πόλεις των Αθηνών, της Θεσσαλονίκης και της Ζακύνθου. Ο εξοπλισμός του Μεγάρου, η λειτουργία και η συντήρησή του στηρίζονται αποκλειστικά και μόνο στον πατριωτισμό των μελών των Στ.. που εδρεύουν στην πόλη μας.

5^η ομιλία: Επίσημη Διαβεβαίωση

Ο πρώτος κύκλος της φροντιστηριακής καθοδήγησης προς τους Μαθητές και Εταίρους περιελάμβανε ανάλυση κειμένων του τυπικού μας μέσω παραβολών. Μετά την περάτωση αυτή, θα συνεχίσω με το δεύτερο κύκλο των ολιγόλεπτων ομιλιών, με θέματα που έχω συλλέξει μέσα από το ίδιο το τυπικό και που λαμβάνουν χώρα κατά τη διάρκεια των εργασιών ή στη διαδικασία της μύησης. Η πρώτη ομιλία σχετίζεται με την επίσημη διαβεβαίωση.

Το βράδυ εκείνο, Αδ.. μου ήμασταν αρκετά φορτισμένοι, θα μπορούσα να είπω και απροετοίμαστοι, για να μπορούμε να κατανοήσουμε το τι συμβαίνει γύρω μας. Το βάρος του μυστηρίου, του αγνώστου κάτω από τις ιαχές και την κλαγγή των ξιφών ενέτειναν όλο και περισσότερο την αγωνία μας για το τι μέλλει γενέσθαι. Μερικοί από εμάς, ίσως, αναλογίστηκαν τα ελευσίνια μυστήρια, άλλοι άλλες μυστηριακές τελετουργίες και ίσως λίγοι μπόρεσαν να παρακολουθήσουν τα λόγια της τελετής μύησης. Έτσι, τη στιγμή που ο Μαθητής οδηγείται στην Ανατολή για να επαναλάβει την επίσημη διαβεβαίωση παντός Τ.. μετά του Σεβ.. η ψυχολογική φόρτιση έχει φθάσει στο ζενίθ και πιθανώς να μην έχει ιδία αντίληψη των γεγονότων. Τα κείμενα όμως του τυπικού, αναγνωρίζοντας τη θέση του υποψηφίου, τον καθησυχάζουν, ότι οι Κανονισμοί ουδέν περιέχουν το αντιβαίνον εις τους νόμους του Κράτους ή τους κοινωνικούς θεσμούς.

Σήμερα, μας δίνεται η ευκαιρία να αναλύσουμε την επίσημη ταύτη διαβεβαίωση, την οποία πας υποψήφιος επιθυμών να γίνει Ελεύθερος Τ.. υποχρεούται να δηλώσει ενώπιον ενός εντεταλμένου Τ.. (εν προκειμένω του Σεβ..) και επί τω λόγω της τιμής του.

Εγώ, οικεία και ελευθέρα βουλήσει, Ο υποψήφιος πρέπει να είναι ελεύθερος και ανεπηρέαστος από κάθε ώθηση φίλων, σκοτεινών συμφερόντων ώστε ελεύθερα και αβίαστα να ζητήσει την εισαγωγή του στα Τεκτονικά μυστήρια.

Ενώπιον του ΜΑΤΣ και της Σεπτής ταύτης ομηγύρεως των Τ.. Η διαβεβαίωση μπορεί να δίνεται ενώπιον του Σεβ.. αλλά επισφραγίζεται από τη μαρτυρία όλης της ομηγύρεως. Επί του Γνώμονος και του Διαβήτη, εμβλημάτων της συνειδήσεως, της ευθύτητας και του δικαίου,

Ο Γνώμων και ο Διαβήτης αποτελούν δυο εκ των σημαντικότερων συμβόλων του Ελευθεροτεκτονισμού και θεωρούνται αναπόσπαστα κοσμήματα για την εύρυθμη λειτουργία μιας Στ.. Αφού ολοκληρωθεί ο φωτισμός της Στ.. (αυτό συμβαίνει κατά την έναρξη των εργασιών) ο Δοκιμαστής πλησιάζει τον Βωμόν και θέτει επί της Βίβλου το Διαβήτη και επί αυτού τον Γνώμονα, έτσι ώστε να καλύπτει τα δυο άκρα του Διαβήτη. Από συμβολικής άποψης, ο γνώμων και Διαβήτης αναφέρονται εις το καθήκον του Τ.. προς το τάγμα και τον εαυτόν του, εξ ου και είναι σύμβολα αδελφοσύνης.

Επί του ξίφους συμβόλου τιμής και επί της Βίβλου του Νόμου, Το ξίφος είναι έμβλημα ιπποτισμού και δε θεωρείτο κανείς ιππότης, αν δε εχειροτονείτο πρώτον δια του ξίφους. Η Βίβλος, μαζί με το γνώμονα και το διαβήτη αποτελούν τα τρία μεγάλα φώτα του Ελευθεροτεκτονισμού. Είναι τοποθετημένη μετ’αυτών επί του βωμού είτε κλειστή είτε ανοικτή εις το Β΄ Κεφ. του Α΄ Βιβλίου των Βασιλειών. Θα πρέπει να υπενθυμίσω στους νεώτερους Αδ.. ότι η Βίβλος, επί του βωμού, δεν έχει καθιερωθεί ως θρησκευτικό βιβλίο αλλά ως επικυρωτικό του διδόμενου όρκου. Στη Στ.. η Βίβλος ουδεμία δογματική σημασία κατέχει παρά μόνο συμβολική και κάθε Τ.. είναι τελείως ελεύθερος να διαβλέπει σε αυτήν το ιερό, θρησκευτικό βιβλίο ή ένα ηθικό έγγραφο.

Υπόσχομαι επισήμως και ειλικρινώς, και διαβεβαιώ να μην αποκαλύψω ποτέ τί περί των όσων θέλετε μοι εμπιστευθή, Η εννοιολογική σημασία του ρήματος υπισχνούμαι είναι ότι κρατώ επάνω μου το ηθικόν ή υλικόν βάρος, εξ ου αναλαμβάνω να πράξω κάτι ή δίνω υπόσχεση ότι θα πράξω κάτι εις κάποιον. Και αυτή η υπόσχεση δίνεται επισήμως και ειλικρινώς. Μάρτυρες είναι ο ΜΑΤΣ και οι παρόντες Αδ..

Ειμή εις τακτικόν και αγαθόν Τ.. ή εις Στ.. κανονικώς συγκεκροτημένην. Μια Στ.. είναι κανονικώς συγκροτημένη όταν τρεις Αδ.. την κατευθύνουν, πέντε τη φωτίζουν και επτά την καθιστούν κανονική και τέλεια. Οι τρεις είναι ο Σεβ.. και οι δυο Επ.. Μαζί με το Ρ.. και τον Γρ.. απαρτίζουν τα πέντε φώτα της Στ.. Όμως θα πρέπει να συγκεντρωθούν επτά τουλάχιστον μέλη για να μπορέσουν να προβούν σε κανονική μύηση.

Υπόσχομαι ωσαύτως προς τους Αδ.. μου αγάπην και αρωγήν εις τα ανάγκας αυτών.Η αδελφική αγάπη συνιστάται στους Τ.. ως πολύτιμο αγαθό. Κάθε Τ.. οφείλει να την καλλιεργεί, γιατί η αγάπη παράγει νέα αγάπη. Αυτή η υπόσχεση υλοποιείται με το σχηματισμό της ενωτικής αλύσεως, ενός εκ των ωραιοτέρων συμβόλων του Ελευθεροτεκτονισμού, συμβόλων της αγάπης, της ομόνοιας και της αλληλεγγύης. Παρατηρήστε Αδ.. μου, κατά το κλείσιμο των εργασιών και την ανάκρουση του τεκτονικού ύμνου, ένα στοίχο «χέρι με χέρι ενωμένοι…». Υπόσχομαι προς τούτοις πίστην και υπακοήν εις τας Θεμελιώδεις Αρχές του Τεκτονισμού,

Οι θεμελιώδεις αρχές είναι τα αρχαία και συνεπώς παγκόσμια έθιμα του Τεκτονικού Τάγματος, που χρησιμοποιήθηκαν ως κανόνες δράσης των Τ.. Ο τεκτονισμός δανείστηκε αρχαία ορόσημα, σύμβολα και κείμενα για να εκφράσει τις θεμελιώδεις διατάξεις του, τα δικά του σταθερά και αμετάβλητα χαρακτηριστικά ώστε να διαχωρίσει τον Τ.. από τον μη μυημένο. Αυτά τα ορόσημα, οι Τ.. ονόμασαν Landmarks και θεωρούνται σήμερα το Βιβλίο των Συνταγμάτων κάθε Τ.. Οι σημαντικότερες θεμελιώδεις διατάξεις, οι οποίες δεν επιτρέπεται ουδέποτε να θιγούν ή να τροποποιηθούν αναφέρονται στα μέσα αναγνώρισης (σημείο, λέξη και χειραψία) καθώς και στη διαίρεση του συμβολικού τεκτονισμού στους βαθμούς του μαθητού, του εταίρου και του διδασκάλου. Ακολουθούν άλλες 23 διατάξεις τις οποίες οι μαθητές και οι εταίροι θα έχουν τη δυνατότητα μέσω των ομιλιών, του συγγραφικού έργου της Στ.. αλλά και της πλούσιας βιβλιοθήκης μας να εντρυφήσουν και να μελετήσουν βαθύτερα.

Εις τον Καταστατικόν Χάρτη και τον Γενικόν Κανονισμό της ΜΣ της Ε ως και εις τον ειδικόν Κανονισμόν και τα ψηφίσματα της Σ.. ταύτης Στ… Ο καταστατικός χάρτης περιλαμβάνει τις θεμελιώδεις αρχές, τους σκοπούς, την οργάνωση και τη λειτουργία της ΜΣ της Ε. Αποτελείται από 71 άρθρα. Σκοπός του καταστατικού χάρτη είναι η διασφάλιση της εύρυθμης λειτουργίας του Τεκτονισμού στην Ελλάδα. Έστω η μνήμη μου αποτρόπαιος, εάν ποτέ παραβώ τας επισήμους ταύτας Διαβεβαιώσεις.

Η επίσημη διαβεβαίωση ολοκληρώνεται με ένα αίσθημα φρίκης και έντονης αποστροφής. Επειδή κάθε παραβίαση τεκτονικού (λ.χ. ηθικού) νόμου δεν αποτελεί μόνο ατομική προσβολή αλλά και παραβίαση δικαιωμάτων και καθηκόντων θίγοντας ολόκληρη της τεκτονική οικογένεια.

Μετά τη διαβεβαίωση του δοκίμου, ο Τελετάρχης τον οδηγεί εις τον Πρόναο εν σιγή. Έχει ολοκληρωθεί το πρώτο μέρος της παράστασης όπου ο δόκιμος αισθάνεται τον πρωταγωνιστικό του ρόλο μόνο με την αίσθηση της ακοής και της αφής. Έχει αμυδρή αντίληψη του περιβάλλοντος χώρου, κάτι που συμβολικά ερμηνεύεται με τον κατώτερο εαυτό του και πιθανώς να αδυνατεί να κατανοήσει πλήρως τον δοθέντα όρκο. Όταν όμως του αποκαλύπτονται οι οφθαλμοί του αντιλαμβάνεται πλήρως την επίσημη διαβεβαίωση. Ακούει το Σεβ.. να του απαγγέλει «..αι ωχραί αύται και πένθιμοι λάμψεις φωτίζουν υμάς εν τη τιμωρία των επιόρκων…». Η επιορκία σημαίνει για τον επίορκο τύφλωση. Εδώ άμεσα αποκαλύπτεται στο δόκιμο ότι κάθε ψέμα συνιστά κάποια επιορκία. Συμβολικά επίσης παρίστανται οι τύψεις της συνείδησης από τα σπαθιά που είναι στραμμένα επάνω του. Στη δεύτερη αυτή πράξη, ο δόκιμος αρχίζει και ανοικοδομεί τον εαυτό του και γίνεται τελικά δεκτός ως μαθητής Τ.. από την ομήγυρη των Τ.. Ο δρόμος που έχει να ακολουθήσει για να αναγνωριστεί ως διδάσκαλος Τ.. είναι μακρύς, επίπονος και κουραστικός. Τελικά όμως θα νικήσει, και αφού κατασυκοφαντηθεί και κατηγορηθεί ως αχρείος στο τέλος θα νικήσει και θα φθάσει στην Ανατολή.

6^η ομιλία: Τεκτονική Φιλία και Αγάπη

Ο κύκλος των ολιγόλεπτων ομιλιών του Α΄ Επόπτου, περιλαμβάνει επιλεκτικά θέματα συμβολικού ή ηθικού περιεχομένου, στα οποία οι Τ.. έχουν επενδύσει όλη την παράδοσή τους και τα θεωρούν ως εργαλεία επί των οποίων κατεργάζονται καθημερινά τον ακατέργαστο λίθο. Η σημερινή ομιλία σχετίζεται με την Τεκτονική φιλία και αγάπη, πράξεις αρετής, τις οποίες κάθε Τ.. επιζητεί, αναπτύσσει και διατηρεί καθ’ όλη τη διάρκεια της τεκτονικής του ζωής.

Σύμφωνα με τις διδασκαλίες των Πυθαγορείων, αλλά και άλλων αρχαίων κειμένων, φιλία είναι η αγάπη του Θεού λάμπουσα μέσα από τα μάτια των αγαπημένων μας, που μας προσκαλεί στο σπίτι Του να πιούμε το νέκταρ της αιώνιας ένωσης. Φιλία και αγάπη είναι το κάλεσμα στο σάλπιγμα του Θεού, διατάσσοντας την ψυχή να καταστρέψει κάθε εμπόδιο της συνείδησης του Εγώ, που τη χωρίζουν από όλες τις άλλες ψυχές. Η αληθινή φιλία είναι ευρεία και περιεκτική. Από ηθικής άποψης, λένε οι Πυθαγόρειοι,  πρέπει να επεκτείνουμε συνεχώς τα όρια του λάμποντος βασιλείου της αγάπης στην οικογένεια, στους γείτονες, στην κοινότητα μέσα στην οποία ζούμε, στη χώρα μας και τέλος σε όλες τις ζώσες υπάρξεις. Πρέπει να είμαστε κοσμικοί φίλοι εμποτισμένοι από ευγένεια και στοργή για όλα τα θεϊκά δημιουργήματα, σκορπίζοντας αγάπη παντού. Τέτοια παραδείγματα εδόθησαν από όλους τους σοφούς Μύστες, που επισκέφτηκαν κάποτε τη γη.

Πώς θεωρούμε εμείς οι Τ.. τη φιλία και την αγάπη; Πώς εκδηλωνόμαστε εντός και εκτός της Στ.. και γενικά κατανοούμε τις συμβολικές τους έννοιες; Αν ακολουθήσουμε το Τυπικό της Μύησης, θα αντιληφθούμε ότι τη στιγμή που ο Δόκιμος βρίσκεται στο διασκεπτήριο, η αγάπη όλης της ομηγύρεως εστιάζεται στο πρόσωπό του και η αρετή της θα του συμπαραστέκεται σε όλη τη διάρκεια των δοκιμασιών του. Την ευεργετική λάμψη της αγάπης ο Δόκιμος αισθάνεται αμέσως μετά την είσοδό του στο ναό, που με καλυμμένους τους οφθαλμούς αντιλαμβάνεται τα καθέκαστα μόνο με τα αισθητήρια όργανα της ακοής και της αφής. Ο φόβος που τον περικλείει είναι μόνο στιγμιαίος, διότι ο Σεβ.. τον προτρέπει να εμπιστευθεί το χέρι που θα οδηγήσει τα βήματά του. Αν ο Δόκιμος μπορούσε να αντιληφθεί το μυστηριακό γίγνεσθαι, πλήρη αγαλλίαση θα φώτιζε την καρδιά του. Καθήμενοι οι Αδ.. τού συμπαραστέκονται. Τόνοι χαράς, για την επικείμενη απόκτηση νέου Αδ.. εκπέμπουν τα πρόσωπά τους, ακτινοβολούν αγάπη και σαν σύγχρονοι μύστες προσπαθούν να παίξουν τέλεια το ρόλο τους. Πολλές φορές μάλιστα αγωνιούν αν κάτι πάει στραβά και τα βλέμματά τους διασταυρώνονται με αμηχανία.

Η πρώτη περιοδεία του Δοκίμου έχει την αλληγορική έννοια της ανθρώπινης βέβυλης κοινωνίας. Σύγκρουση οικογενειακών συμφερόντων, σκληρός ανταγωνισμός επιχειρηματιών, δόλιες ενέργειες συνανθρώπων μας απεικονίζονται από την ανωμαλία του δρόμου, που διατρέχει ο υποψήφιος και από το θόρυβο που αντιλαμβάνεται. Και ο υποψήφιος όλο και ανεβαίνει με δυσκολία το ύψωμα. Οι δυνάμεις του σιγά-σιγά τον εγκαταλείπουν, χάνει το κουράγιο του, η φόρτιση της σημερινής βραδιάς έχει φθάσει στο ζενίθ, δεν αντέχει, οπισθοχωρεί, τρίζει σε κάθε συρτό του βήμα και ξαφνικά χέρια απλώνονται από παντού και τον βοηθούν. Το μεγαλείο της πρώτης περιοδείας σε όλη τη μεγαλοπρέπεια. Αδ.. τρέχουν και τον βοηθούν να ξεπεράσει το εμπόδιο, ενώ ο Δοκ.. τον επιστρέφει σώο και αβλαβή. Είναι η πρώτη ένδειξη της τεκτονικής φιλίας και της αγάπης μεταξύ των Τ.. Ακολουθεί η ερμηνεία της συμβολικής αυτής περιοδείας από το Β΄ Επ.. και κατόπιν ο Δόκιμος ακούει εκ χειλέων του Σεβ.. πώς ο Τ.. ορίζει το καθήκον κάθε Τ.. που είναι η Αγάπη προς την πατρίδα και τον Πλησίον και η τρυφερά αφοσίωση στην οικογένεια.

Η αυλαία της μύησης πέφτει με θέμα πάλι την τεκτονική φιλία. Μετά την ανακήρυξη του Δοκίμου ως μαθητής Τ.. ο Σεβ.. καλεί την ομήγυρη, όπως εορτάσει την απόκτηση νέου Αδ.. με τριπλή χαρμόσυνη χειροκρουσία και με την επιφώνηση Ο..Ο..Ο.. Όμως η τεκτονική φιλία δεν τελειώνει με το κλείσιμο των εργασιών, θα έλεγα ότι αρχίζει με αυτές. Είναι η ώρα, που ο αληθινός Τ.. θα επισφραγίσει δια των πράξεών του την επίσημη διαβεβαίωση.

Πράξη πρώτη. Συμμετοχή στο ποτήριο της αγάπης. Έτσι αποκαλούν οι Τ.. από αρχαιότατους χρόνους, τη συνάθροισή τους μετά την αποχώρηση από το Ναό. Είναι η ώρα της γνωριμίας με νέους Αδ.. Η ευχαρίστηση όλων και ιδιαίτερα των αρχαιοτέρων είναι να βλέπουν να πληθαίνει η τράπεζα της αγάπης σαν ένδειξη τεκτονικής φιλίας και να μοιράζονται με τους νεόφυτους την πολυετή πείρα τους.

Πράξη δεύτερη. Η ανάδυση των κοινωνικών μας τάσεων. Μια ευχητήρια κάρτα στη γιορτή ενός Αδ.. μας ή ένα προσωπικό τηλεφώνημα είναι σημάδια ότι αρχίζει να ριζώνει η έννοια της τεκτονικής φιλίας στον εσωτερικό μας κόσμο. Για μένα προσωπικά, που δεν είμαι γέννημα θρέμμα αχαιός, με μεγάλη μου ευχαρίστηση διηγούμαι ότι έχω πολλούς στενούς φιλικούς δεσμούς στην πόλη που ζω και εργάζομαι καθημερινά υπονοώντας ασφαλώς τους Αδ.. Τ..

Πράξη τρίτη. Συμμετοχή σε φιλανθρωπικές δραστηριότητες. Το πρόσωπο κάθε Τ.. καλύπτεται από ένα αδιαπέραστο πέπλο για κάθε αμύητο. Οι θέσεις και τα καθήκοντα των αξιωματικών της Στ.. ακόμη και εκείνα του Σεβ.. ουδόλως ενδιαφέρουν τον έξω κόσμο. Έτσι ο Τ.. έχει μόνο ένα εφόδιο για να αντιμετωπίσει την κοινωνία. Εκείνο της φιλανθρωπίας. Ανήκουμε σε μια κλειστή κοινωνία, είμαστε μέλη αυτής. Μερικοί συνάνθρωποί μας γνωρίζουν ή υποψιάζονται την ιδιότητά μας ως Τ.. Άλλοι έχουν σχηματίσει καλή και άλλοι κακή εντύπωση για μας. Όμως και οι δυο συμφωνούν για τις ενέργειές μας μόνο από τις φιλανθρωπικές μας πράξεις. Οι παλαιότεροι πατρινοί Τ.. συνήθιζαν να διοργανώνουν τον ετήσιο χορό τους, στη Μέκκα του καρναβαλιού, και το γεγονός βούιζε σε ολόκληρη την Πόλη. Μερικοί γνώριζαν ποιοι θα πάνε στο χορό, όλοι όμως μάθαιναν ότι τα έσοδα του χορού θα δοθούν σε ένα ευαγές ίδρυμα. Σήμερα τα ήθη και έθιμα έχουν αλλάξει. Περισσότερες εκδηλώσεις, μικρότερη συμμετοχή. Το ενδιαφέρον έχει ατονήσει. Πιστεύω και εύχομαι μόνο προσωρινά, γιατί στο χέρι μας είναι να αλλάξουμε το ρουν της αδιαφορίας ή της δικαιολογίας «δεν προλαβαίνω, ή έχω ένα επαγγελματικό ραντεβού». Η ανακίνηση του ενδιαφέροντος βασίζεται αποκλειστικά στην τεκτονική άλυση, η ευθύνη της οποίας ανήκει σε κάθε Τ.. και δεν επιτρέπεται να θραυστεί. Η θραύση της προκαλεί μόνο θλιβερά γεγονότα, όπως ο θάνατος προσφιλούς Αδ.. ή η σπορά μίσους και έχθρας μεταξύ των Τ..

Πράξη τετάρτη και τελευταία. Δεν θα τελειώσω τη σημερινή μου ομιλία με ευτυχές και χαρούμενο τέλος διότι θέλω να επιφέρω πλήρη επαγρύπνηση και εγρήγορση στους Αδ.. μου. Όλες οι συμβολικές πράξεις που περιστοιχίζουν το Ναό της αρετής και της αγάπης, η προσπάθειά μας στην κατεργασία του λίθου της γνώσης έχουν μόνο τότε και μόνο νόημα όταν έχουμε βελτιώσει τον ίδιο τον εαυτό μας. Είμαστε όμως μέλη μιας κοινωνίας που μας δηλητηριάζει και τη δηλητηριάζουμε καθημερινά μεταφέροντας το χοηφόρο κύπελλο με το πικρό ποτό μέσα στη Στ.. Έτσι δεν θα ήταν καθόλου εξωπραγματικό να είπω ότι κάθε Σεβ.. παίζει, λίγες ευτυχώς φορές, το ρόλο του συμβιβαστή ή του ισοροπιστή τάσεων και νοοτροπιών μέσα σε μια Στ.. Στους νεώτερους Αδ.. μου, που ίσως να είναι άπειροι και άμεπτοι από τέτοιου είδους ανούσιες ενέργειες, θα τους πρότεινα να θυμηθούν την πρώτη ημέρα της εισδοχής τους στον τεκτονισμό. Κλείσετε τα μάτια νεώτεροι Αδ.. μου και όταν τα ξανανοίξετε θα λάμπει η γαλήνη και η τεκτονική αγάπη. Το ίδιο το σύστημα θα έχει αποβάλλει το κακό. Οι Αδ.. αυτοί δεν θα βρίσκονται πλέον κοντά μας, γιατί δε θα αντέξουν τη λάμψη του και δε θα δυνηθούν οι φωτοβόλες ακτίνες να θερμάνουν την καρδιά τους.

7^η ομιλία Βασικά Ερωτήματα

Είναι ο τεκτονισμός μυστική οργάνωση; Ο τεκτονισμός δεν είναι μυστική οργάνωση. Κάθε μέλος του μπορεί δημόσια να παρουσιάσει την τεκτονική του ιδιότητα με την προϋπόθεση βέβαια να μην προδώσει την ιδιότητα άλλου μέλους, χωρίς προηγουμένως να λάβει τη συγκατάθεσή του. Βεβαίως παρατηρείται μια διστακτικότητα εκ μέρους των Τ.. να εκφραστούν δημόσια, αλλά αυτό πιθανώς να οφείλεται σε προκαταλήψεις, που προέρχονται από ταπεινούς κυρίως λόγους έχθρας, που αντιστρατεύτηκαν τον τεκτονισμό μέσα στην πάροδο των χρόνων (λ.χ. παπισμός, ορθόδοξος κλήρος, ομάδες ατόμων ή κοινωνιών με περιορισμένο πεδίο μόρφωσης, κ.ά.).

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να κάνουμε μια διάκριση των εννοιών μυστικής και μυστηριακής οργάνωσης. Η πρώτη συνδυάζει κάτι το μυστικό, αυτό που αποκαλεί η παράδοση μετάδοση από στόμα σε στόμα. Εντελώς διαφορετική είναι όμως η εννοιολογική ερμηνεία του μυστηρίου, που προέρχεται από το αρχαίο ρήμα μύω και σημαίνει κλείνω το στόμα ή τους οφθαλμούς σε κάποιον για να μη βλέπει και να μην μιλάει.

Πράγματι ο Τεκτονισμός είναι μια μυστηριακή κλειστή οργάνωση. Η λέξη κλειστή σημαίνει ότι δεν υπάρχει πρόσβαση σε οποιονδήποτε επιθυμεί να συμμετάσχει των εργασιών του. Σε αυτή την περίπτωση η αντίδραση του Σεβ.. είναι άμεση. Αδ.. οπλισθήτε δια ξιφών. Αμύητος ευρίσκεται προ της θύρας του Ναού. Η είσοδος επιτρέπεται μόνο σε εκείνους που πληρούν τις απαράβατες, αναλλοίωτες και προαιώνιες θεμελιώδεις διατάξεις του, μερικές από τις οποίες ήδη γνωρίσατε και έχετε κατανοήσει. Όταν ο αδ.. Δοκ.. οδηγεί τον δόκιμο προ της θύρας του Ναού και ζητεί να γίνει δεκτός, επικαλείται την ελευθερία και τη χρηστοήθειά του, που είναι βασικά χαρακτηριστικά για την εισδοχή του αμυήτου στο Τάγμα. Λέγοντας ελευθερία επιδιώκεται να εξακριβωθεί αν ο υποψήφιος είναι απαλλαγμένος από τα πάθη και τις προλήψεις κυρίως της παιδικής ηλικίας και ανατροφής, εφόσον σήμερα δεν υπάρχει πλέον δουλεία και η εποχή που οι άνθρωποι στερούνταν την ατομική τους ελευθερίας έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Παντού η προσωπικότητα κάθε ατόμου, η ελευθερία του και η δυνατότητα της σκέψης και έκφρασης προστατεύονται από διεθνείς διακηρύξεις και συμβάσεις. Ο υποψήφιος θα πρέπει να είναι και χρηστοήθης. Δηλαδή, να μην είναι τυραννικός, εγωιστής, κενόδοξος και συμφεροντολόγος.

Ποίες αξίες ενώνουν τους Τ..; Κάθε Τ.. πρέπει να αναγνωρίζει στους άλλους δικαιώματα, να σέβεται τους συνανθρώπους του, να μην περιφρονεί τους κατωτέρους του και εκείνους που στερούνται οικονομικών μέσων και να μην αδιαφορεί για τους γύρω του. Ο Τ.. χαρακτηρίζει αυτή την ενέργεια με το τρίπτυχο: Παγκόσμια Αδελφοσύνη, Ανοχή, Κοσμοπολιτισμός. Με τον όρο παγκόσμια αδελφοσύνη, ο Τ.. εκφράζει με πειθώ την αξιοπρέπεια και το κύρος του προς τον άνθρωπο. Επειδή για τον Τ.. ο άνθρωπος είναι το κέντρο του ενδιαφέροντός του, είναι υποχρεωμένος να βελτιώνει όχι μόνο τον εαυτό του, αλλά να συμμετέχει στην πνευματική, υλική και ηθική βελτίωση των συνανθρώπων του. Αυτό σημαίνει παραίτηση από κάθε μέσο υλιστικού συμφέροντος.

Ανοχή είναι η ανεκτικότητα και η επιείκεια. Δυο χαρακτηριστικά γνωρίσματα για τον Τ.. Ανοχή σημαίνει για τον κάθε Τ.. να σέβεται την αντίληψη, τη στάση και τα θρησκευτικά πιστεύω των άλλων. Ας αναφέρουμε ένα παράδειγμα τεκτονικής επιείκειας. Απουσιάζει Αδ.. από τις συνεδριάσεις της Στ.. Ο Αδ.. αυτός δε θα πρέπει να επικριθεί αμέσως δια της απουσίας του. Η τεκτονική επιείκεια επιβάλλει να επιδείξουμε αδελφικό ενδιαφέρον, να τον πλησιάσουμε (ως Στ.. ή ως τεκτονική αρχή) και να μελετήσουμε από κοινού τα αίτια των απουσιών του. Όμως η τεκτονική επιείκεια έχει και όρια. Αν ο Αδ.. συνεχίζει να απουσιάζει και ενδιαφέρεται μόνο για την προαγωγή του στην τεκτονική κλίμακα, τότε η επιείκεια διακόπτει το έργον της και εφαρμόζεται ο Τεκτονικός νόμος.

Κοσμοπολιτισμός ή παγκοσμιοποίηση είναι η αντίληψη ότι ο κόσμος είναι μια πολιτεία χωρίς διάκριση κρατών. Κατά τον Κοσμοπολιτισμό, η τεκτονική άλυση ενώνει όλους τους Τ.. ανεξαρτήτως θρησκεύματος, πολιτισμικών διαφορών ή επαγγελματικών δραστηριοτήτων. Κάθε Τ.. σαν σύγχρονος Μάρκο Πόλο, αγνοεί διακρατικά σύνορα, προσπαθεί να ενώνει στην παγκόσμια τεκτονική άλυση συνεχώς με νέους κρίκους και θεωρεί όλους τους ανθρώπους ως συμπολίτες μιας καθολικής κοινότητας.

Πώς επιτυγχάνει κάθε Τέκνων τα ιδανικά του; Στην εποχή της πλήρους σύγχυσης, απαισιοδοξίας και αποπροσανατολισμού, ο τεκτονισμός προσπαθεί να υποδείξει στο μοντέρνο αλλά και στον υποανάπτυκτο άνθρωπο το δρόμο, που θα τον οδηγήσει σε πνευματικό επίπεδο. Αυτό επιτυγχάνεται με τη φιλία και την αγάπη ή όπως συνηθίζουν να αποκαλούν οι Τ.. με την αδελφικότητα. Η αδελφικότητα είναι σύμβολο μάθησης για κάθε Τ.. επειδή δεν απαιτεί μόνο κρίση αλλά και συναίσθημα.

Παγκόσμια Αδελφοσύνη, Ανοχή, Κοσμοπολιτισμός, πόσο όμορφες λέξεις, αλλά πόση δύσκολη η εφαρμογή τους! Γιατί απαιτεί συνεχή και αδιάκοπη εργασία εντός και εκτός της κοινότητας των Τ.. Το σπουδαιότερο εργαλείο, που διαθέτει ο κάθε Τ.. για την επιτέλεση του ιερού τούτου σκοπού είναι τα τεκτονικά σύμβολα και όλες οι αλληγορικές πράξεις.

Τί θέση λαμβάνει ο τεκτονισμός στο θέμα των θρησκειών; Η ελευθερία της σκέψεως, της πίστεως και της γνώμης είναι για το Τάγμα των Αρχαίων Ελευθέρων και Αποδεδειγμένων Τ.. πλήρως θεμελιωμένο. Κάθε εξαναγκασμός, που μπορεί να οδηγήσει σε απειλή αυτών των ελευθεριών είναι για το Τάγμα των Τ.. βδελυρός και αχρείος. Σύμφωνα με το Άρθρο 2 του Καταστατικού Χάρτη της ΜΣ της Ε, Ο Τεκτονισμός δεν είναι θρησκεία ούτε πολιτικός οργανισμός και δια τούτο αποκλείει αυστηρώς πάσα συζήτηση επί θρησκευτικών ή πολιτικών ζητημάτων κατά τη διάρκεια των τεκτονικών εργασιών. Σέβεται τη θρησκευτική πίστη κάθε Τ.. την αθανασία της ψυχής και τηρεί απόλυτη ανοχή προς κάθε θρησκευτική δοξασία.

Τί είναι η Στ.. και τί κάνουν οι Τ.. σε μια Στ..; Η Στ.. είναι μια συγκροτημένη Ένωση Αδ.. που διέπεται από τύπους και κανονισμούς. Οι Τ.. συνέρχονται εβδομαδιαίως στη Στ.. που ονομάζεται και Τεκτονικό Εργαστήριο. Οι εργασίες τους διεξάγονται βάσει ειδικού τελετουργικού, που καλείται Τυπικόν του βαθμού του μαθητού, του εταίρου ή του διδασκάλου αντίστοιχα.

Το επίκεντρο αυτής της συνάντησης εστιάζεται στην παρουσίαση μιας ομιλίας από ένα μέλος της Στ.. ή έναν προσκεκλημένο ομιλητή με θέμα που περιέχει συνήθως ένα φιλοσοφικό, πολιτιστικό ή ακόμη και τεκτονικό περιεχόμενο, χωρίς βεβαίως να αποκλείονται και άλλα θέματα όπως ανθρωπιστικά, επιστημονικά, επετειακά και ιστορικά. Μετά το πέρας της ομιλίας ακολουθεί συνήθως συζήτηση, η οποία μπορεί να συνεχιστεί και στο ποτήριον της αγάπης.

Η ημερήσια διάταξη ενός τεκτονικού εργαστηρίου δεν περιλαμβάνει μόνο την παρουσίαση ομιλιών, αλλά και ομιλίες φροντιστηριακού περιεχομένου, που απευθύνονται σε μαθητές και σκοπεύουν στην πνευματική τους βελτίωση, με την κατανόηση των Τεκτονικών αρχών και αξιών και την εσωτερική και βαθύτερη έννοια των συμβόλων. Έτσι θα δυνηθούν οι μαθητές να προετοιμαστούν και να ζητήσουν αύξηση μισθοδοσίας, για το βαθμό του Εταίρου και αργότερα να προαχθούν στο βαθμό του Διδασκάλου.

Τα μέλη του ελληνικού τεκτονισμού προέρχονται από όλα τα επαγγέλματα και τα κοινωνικά στρώματα, χωρίς διάκριση στις θρησκευτικές πεποιθήσεις κάθε Τ.. Κάθε ενεργός και τακτικός Τ.. δικαιούται να επισκεφτεί μία άλλη Στ.. η οποία βρίσκεται στη δικαιοδοσία της ΜΣ της Ε. Αν επιθυμεί να επισκεφθεί Στ.. του εξωτερικού, θα πρέπει πρώτα να αποκτήσει το τεκτονικό διαβατήριο, που είναι έγγραφο της ΜΣ της Ε και παρακαλεί τις Αδ.. ξένες Στ.. όπως παράσχουν φιλόφρονη υποδοχή στον κομίζοντα το έγγραφο τούτο.

Οι όροι «Τ..και Τ..» συνδέονται άμεσα με σύμβολα και αλληγορικές πράξεις. Για παράδειγμα, ας αναφέρουμε τον ακατέργαστο λίθο, που συμβολίζει τον ίδιον τον Άνθρωπο (τη διεφθαρμένη και κακή φύση του). Ο Άνθρωπος οφείλει να τον λαξεύσει μετά προσοχής χρησιμοποιώντας εργαλεία (σμίλη και σφύρα) για να πλησιάσει το σχήμα του κύβου. Μετά τη λάξευσή του παραδίδεται στον Εταίρο, που οφείλει να τον λειάνει και να τον καταστήσει τέλειο. Το σύνολο αυτών των συμβολικών πράξεων αποτελούν για τον Τ.. όλο το οικοδόμημά του, επί του οποίου τελειοποιείται για να θυσιαστεί χάριν της Ανθρωπότητας, του καθήκοντος και του Ιδεώδους. Άλλα σύμβολα είναι ο Γνώμων και ο Διαβήτης. Ο πρώτος συμβολίζει το Δίκαιο και το Καθήκον, ενώ ο δεύτερος την πλήρη αρμονία στις ανθρώπινες σχέσεις.

Πώς γίνεται κάποιος Τ.. Ο Ελευθεροτεκτονισμός δέχεται σαν μέλη του μόνο Άνδρες. Εκείνος που επιθυμεί την εισδοχή του στο Τάγμα πρέπει να έρθει σε επαφή με έναν ήδη Τ.. με τον οποίο θα διεξάγει συζήτηση σχετικά με τα ενδιαφέροντά του, τις σκέψεις του, θα τον ρωτήσει για την προσωπική, επαγγελματική και οικογενειακή του ζωή και θα του γνωστοποιήσει τις υποχρεώσεις του (οικονομικές, κοινωνικές και τακτή παρακολούθηση εργασιών) εφόσον γίνει τελικά δεκτός. Πρωτίστως όμως θα τον προειδοποιήσει ανάλογα με το ρητό που θα συναντήσει στο διασκεπτήριο: άπελθε αν εκ περιεργείας προσήλθες.

Είναι ο Τεκτονισμός σήμερα ακόμη επίκαιρος; Οι προσφερόμενες από τον Τεκτονισμό ηθικές, φιλανθρωπικές και πνευματικές αξίες έχουν διαχρονική ισχύ και δεν περιορίζονται μέσα σε χρονικούς ορίζοντες. Η παράδοση, που κληρονομείται από Τ.. σε Τ.. είναι παλιά όχι όμως παμπάλαια.

Μέσα από αυτήν την παράδοση, μαθαίνει ο Τ.. την ανοχή προς τον πλησίον του, το σεβασμό στην ελεύθερη γνώμη και έκφραση του συνανθρώπου του ακόμη και στα θρησκευτικά του πιστεύω. Αυτά τα χαρακτηριστικά υποχρεούται κάθε Τ.. να τα υπερασπίσει και να τα μεταδώσει αλώβητα στις επερχόμενες γενιές. Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, των εύθραυστων ισορροπιών και της αβεβαιότητας για το μέλλον, ο Τεκτονισμός είναι τόσο επίκαιρος όσο ποτέ άλλοτε. Ο φωτοβόλος αστέρας του αντλεί ισχύ από τους ίδιους τους Τ.. και φωτίζει τον άνθρωπο να βρει τις Αξίες και τα Ιδανικά της καθημερινής του ζωής.

Τί είναι για τους Τ.. το Τυπικό; Στο Άρθρο 10 του καταστατικού Χάρτη της ΜΣ της Ε αναφέρεται ότι κάθε Στ..εργάζεται υποχρεωτικά σύμφωνα με το εγκεκριμένο Τυπικό εκάστου βαθμού (δηλαδή του Μαθητού, Εταίρου και Διδασκάλου αντίστοιχα) τηρεί απαρεγκλίτως τους τύπους με βάσει τα σύμβολα και τις αλληγορικές και φιλοσοφικές σκέψεις που πηγάζουν από αυτά. Το Τυπικόν δίνει τον τρόπο έναρξης και λήξης των τεκτονικών εργασιών μιας Στ..Επίσης τον τρόπο απονομής των βαθμών, μέσα από τη διαδικασία των μυήσεων και την εγκατάσταση νέων τεκτονικών αρχών. Κάθε Τεκτονική Δύναμη (λ.χ. ΜΣ της Ε) επιβάλλει ένα κοινό τυπικό, το οποίο μπορεί να διαφέρει από το Τυπικό κάποιας άλλης Τεκτονικής Δύναμης χωρίς όμως να θίγεται η παγκοσμιότητα του Τεκτονισμού.

Ποιο μυστικό διαφυλάσσει ο Τεκτονισμός; Ο τεκτονισμός δε διαφυλάσσει ένα μυστικό, αλλά πολλά, που θα παραμείνουν μυστικά για κάθε αχρείο, που θα προσπαθήσει να τα δημοσιοποιήσει, να τα μετατρέψει σε κοσμικές φρασεολογίες ή να τα απεικονίσει με χρωματικούς ή ηχορυθμικούς σχηματισμούς. Τα μυστικά είναι τα Τυπικά του τεκτονισμού, που αποκωδικοποιούνται μόνο σε εκείνους, που μπορεί να διαφυλάσσουν και να τα μεταδίδουν από γενεά σε γενεά. Κάθε τι που σχετίζεται με την «εσωτερική φιλοσοφία» δεν επιτρέπεται να δίδεται γραπτώς αλλά να μεταδίδεται μόνο με τον προφορικό λόγο.

Ποια είναι η θέση των Τ.. στην πολιτική; Η πολιτική των κομμάτων, όσες φορές και αν κτύπησε τη θύρα του ναού, την έχει βρει ερμητικά κλεισμένη. Ο τεκτονικός θεσμός ουδέποτε ενδιαφέρθηκε για τις πολιτικές και κομματικές φιλοσοφίες, διότι όπως και τα θεολογικά θέματα ευρίσκονται έξω από τον κύκλο των ενδιαφερόντων του. Οι Τ.. δε συζητούν μέσα στη Στ.. οτιδήποτε που σχετίζεται με την πολιτική, δεν προβαίνουν σε παράνομες συγκεντρώσεις και είναι νομοταγείς. Κάθε κομματικός σχηματισμός εκφράζεται με ένα χρωματικό μανδύα και στηρίζεται σε δογματικές αρχές, στοιχεία τα οποία είναι αντίθετα με τις θεμελιώδεις αρχές του τεκτονισμού.

8^η ομιλία, Ελληνικός Τεκτονισμός

Με τη σημερινή μου ομιλία θεωρώ χρέος μου να ευχαριστήσω όλα τα μέλη της Στ.. μας, ιδιαίτερα δε τους μαθητές και εταίρους οι οποίοι με ανέχθηκαν τους τελευταίους μήνες στη σειρά των ολιγόλεπτων ομιλιών. Ξεκινώντας με την πρώτη σειρά των παροιμιών, προχώρησα μετά στην εξήγηση ηθικών τινών αξιών, που για μας τους Τ.. είναι το εργαλείο, με το οποίο εκφραζόμαστε και εξωτερικευόμαστε στην αμύητη κοινωνία, της οποίας παιδιά είμαστε και εμείς οι ίδιοι, αφού ζούμε και εργαζόμαστε σε αυτήν καθημερινά. Η τελευταία αυτή ομιλία έχει θέμα «ο ελληνικός Τεκτονισμός» και θα προσπαθήσω στο λίγο χρόνο να αναφέρω μερικά ιστορικά στοιχεία που σχετίζονται με την ανάπτυξη του τεκτονισμού στην Ελλάδα. Θα ήθελα να υπενθυμίσω στους Αδ.. μαθητές, οι οποίοι δεν παρακολούθησαν μία ή περισσότερες ομιλίες μου, ότι θα κυκλοφορήσουν στο βιβλίο της Στ.. μας, το οποίο επιμελείται ο Σεβ.. και θεωρείται πλέον θεσμός για το εργαστήριό μας.

Με βάση των μέχρι σήμερα πληροφοριών φέρεται ότι η πρώτη κανονική Τεκτονική Στ.. σε ελληνικό έδαφος) ιδρύθηκε στη Βενετοκρατούμενη τότε Κέρκυρα, το έτος 1740 με το διακριτικό Αγαθοεργία (Beneficenza ήταν η επίσημη ονομασία της) και υπαγόταν στη Μεγάλη Στ.. της Βερόνας. Κατά την ιδία σχεδόν χρονική περίοδο ιδρύεται Τεκτονική Στ.. εις τον Γαλατά της Κωνσταντινουπόλεως, ενώ Τ.. έλληνες ιδρύουν ελληνόφωνες Στ.. στη Βιέννη (Καλοί εξάδελφοι, 1797), στη Μόσχα (Φοίνιξ, 1812), στο Παρίσι (Ελληνόγλωσσον Ξενοδοχείον, 1813) κ.α. Το 1811 ο Διονύσιος Ρώμας συνιστά την πρώτη Ελληνική Τεκτονική Αρχή με τον τίτλο «Γαληνοτάτη Ανατολή της Ελλάδος εν Ανατολή Κερκύρας». Την περίοδο εκείνη και λόγω της απελευθέρωσης από τον τουρκικό ζυγό, όλες οι δραστηριότητες των ελλήνων Τ.. (γνωστών ή αγνώστων) βασίζονταν στην οργάνωση του απελευθερωτικού αγώνα. Έτσι αντρώθηκε γρήγορα ο ελληνικός τεκτονισμός, κυρίως σε περιοχές εκτός της ηπειρωτικής Ελλάδος (λ.χ. Ιόνια Νησιά) και υπήρξε σημαντική η συμβολή του στην Ελληνική Εθνεγερσία. Ιστορική αποβαίνει η Στ.. «Ένωσις» εν Ανατολή Λευκάδος, όπου εκεί μυήθηκε ο Εμμανουήλ Ξάνθος και οραματίστηκε την ιδέα της «Φιλικής Εταιρείας». Στα χρόνια που ακολουθούν (μέσα και τέλη του 19^ου αιώνα) άλλες Στ.. ιδρύονται, άλλες τίθενται σε ύπνο και μερικές μετονομάζονται. Το 1864 επτά ελληνικές Στ.. (από την Πάτρα, τον Πειραιά, τη Σύρο, το Άργος, τη Χαλκίδα και τη Λαμία) αιτούνται στην ΜΑ της Ι την άδεια ίδρυσης ΜΑ της Ε, αίτημα που ικανοποιείται μετά από τρία χρόνια και έτσι ο ελληνικός τεκτονισμός αποκτά το πρώτο του αυτόνομο ελληνικό τεκτονικό κέντρο με την επωνυμία ΜΑ της Ε και με την αναθεώρηση του τεκτονικού συντάγματος (1936) σε ΜΣ της Ε.

Η πορεία του Ελληνικού τεκτονισμού υπήρξε ανοδική τουλάχιστον μέχρι την έναρξη του 2^ου παγκόσμιου πολέμου, όπου λόγω των συνθηκών ανεστάλησαν όλα τα τεκτονικά εργαστήρια. Παρά την ανοδικότητα υπήρχαν στιγμές αντιτεκτονικού διωγμού στην Ελλάδα, που οφείλονταν κυρίως στην έξαρση του θρησκευτικού φανατισμού (Μακράκης,1867 Αρχιεπίσκοπος Πατρών και Ηλείας, 1899, Ιερά Σύνοδος, 1933). Μετά την απελευθέρωση (1946) λειτουργούσαν 46 Στ.. σε διάφορες ελληνικές πόλεις, όχι όμως και στην Πάτρα, που η ενυπάρχουσα τότε Στ.. Παλαιών Πατρών Γερμανός είχε τεθεί σε ύπνο (αφύπνιση, 1965). Από της ίδρυσης, το 1811, της Γαληνοτάτης Μεγάλης Ανατολή της Ελλάδος έχουν λειτουργήσει περισσότερες από 150 Στ.. από τις οποίες εκπέμπουν σήμερα τεκτονικό φως περίπου 80. Συνεχή τεκτονική παρουσία άνω των 100 ετών (εκτός από μικρά διαστήματα αργίας) έχουν οι εξής Στ.. «Φοίνιξ, υπ. αρ. 1» και «Πυθαγόρας, υπ. αρ. 8» στην Αθήνα (1881), «Ζήνων, υπ. αρ. 18» στη Λεμεσσό (1893), «ΠΠΓ, υπ. αρ. 22» στην Πάτρα (1895) και «Αργοναύται, υπ. αρ. 21» στο Βόλο (1896). Η πλέον νεοϊδρυθείσα Στ.. θεωρείται η Αρχαία Ολυμπία εν Ανατολή Ολυμπίας υπ. αριθ. 145.

Θα αναφέρω τώρα μερικά σύντομα στοιχεία για τον τεκτονισμό π.χ. στην Πάτρα, που θεωρείται πόλη από την οποία δραστηριοποιήθηκε, στα παλιά χρόνια, ο Τεκτονισμός και τα έχω συλλέξει από την «Εγκυκλοπαίδεια της Ελευθέρας Τεκτονικής» του Ν. Λάσκαρι (1951).

Οι πρώτες ενδείξεις (Πολλάτος, πρακτικά Στ..) πιθανολογούν την ύπαρξη τεκτονικής Στ.. στην Πάτρα, ανήκουσα στη ΜΑ της Γ.., πριν της ελληνικής επανάστασης. Λόγω ακριβώς αυτής της αβεβαιότητας, θεωρούμε περισσότερο σίγουρο ότι ο τεκτονισμός στην Πάτρα δραστηριοποιήθει τουλάχιστον πριν από 140 χρόνια, με την ίδρυση της Στ.. «Αρχιμήδης υπ.αρ.3» εν Ανατολή Πατρών και υπό την αιγίδα της ΜΑ της Ι.. (1863).

Η Στ.. αυτή εδέχθει το βάρος των αντιτεκτονικών διωγμών της περιόδου 1867, ανέστειλε τις εργασίες της και έκτοτε δεν έχει πλέον αφυπνισθεί. Μια νέα προσπάθεια γίνεται μερικά χρόνια αργότερα με την ίδρυση του «Αχαϊκού Αστέρα υπ.αρ.16» υπό την αιγίδα της ΜΑ της Ε.. (1892). Και αυτή η Στ.. δεν άντεξε το βάρος των διωγμών του κλήρου, ανέστειλε τις εργασίες της (1893). Μερικοί Αδ.. της διαλυθείσας Στ.. «Αχαϊκός Αστέρας» κατορθώνουν και ιδρύουν νέα Στ.. με το διακριτικό όνομα «Παλαιών Πατρών Γερμανός, υπ. αρ.22» εν Ανατολή Πατρών (1895). Η Στ.. αυτή λειτούργησε ευδοκίμως πριν από τη γερμανική κατοχή, υποχρεωθείσα να κλείσει τότε και δεν κατόρθωσε έκτοτε να ξαναλειτουργήσει μέχρι τις 31 Οκτωβρίου 1965 όπου έγινε η αφύπνισή της. Η Στ.. αυτή θεωρείται μητρική για την «Κοινόν Αιτωλών υπ. αρ.132» εν Ανατολή Αγρινίου (1988) ως επίσης για την Στ.. «Φάρος υπ.αρ.138» εν Ανατολή Πατρών (1996) και την «Αρχαία Ολυμπία υπ.αρ.145» εν Ανατολή Ολυμπίας. Σήμερα η Πάτρα θεωρείται πόλης με ιδιαίτερες τεκτονικές δραστηριότητες (4 Στ..), ιδιόκτητο τεκτονικό μέγαρο, πλούσια συγγραφική δραστηριότητα (ετήσιες εκδόσεις των ομιλιών) ιστοσελίδα στο Διαδίκτυο και σημείο συνάντησης πολλών Αδ.. Τ.. που οδοιπορούν προς την πόλη για συμμετοχή σε κοινές τεκτονικές εργασίες.