Η Ελευθέρα Βούληση

Όταν αρχίσει κανείς να γράφει τις σκέψεις του επί φιλοσοφικών θεμάτων προκειμένου να τις παρουσιάσει σε ένα ακροατήριο, θα πρέπει εξ αρχής να αποσαφηνίσει ότι η ερμηνεία που δίνεται, είναι αποτέλεσμα γενικής άγνοιας ή υποκειμενικής έμπνευσης. Οι δύο αυτές καταστάσεις ισχύουν και στις περιπτώσεις που σχετίζονται με φιλοσοφικά ερωτήματα όπως είναι η Θέωση και η Ελευθέρα Βούληση, επειδή υπαγορεύονται από έναν εσωτερικό ψυχικό παλμό, ο οποίος πιθανώς φωτίζει ή συσκοτίζει ακόμη περισσότερο τα πράγματα. Δυστυχώς τέτοιου είδους ερωτήματα δεν ανήκουν στη σφαίρα της ευκλείδειας γεωμετρίας όπου μια απόδειξη θα αρκούσε για πλήρη αποσαφήνιση, αλλά συνδέονται με την προσωπική υπόσταση του ατόμου και την πνευματική του εξέλιξη.

Χρησιμοποιώντας παραφρασμένα τα λόγια ενός παλαιού ινδού πολιτικού «όλοι οι άνθρωποι είμαστε καταδικασμένοι να φτάσουμε στη θέωση, στην τελική μας ένωση με το Θεό» σημαίνει ότι τη βούληση που έχουμε, τη χρησιμοποιούμε στο να καθυστερούμε αυτή τη θέωση. Γιατί όμως καθυστερούμε τη θέωση;

Σήμερα, μοιραζόμαστε τη ζωή μας ανάμεσα στον επαγγελματικό δρόμο της υλικής αναζήτησης και στον προσωπικό δρόμο της πνευματικής εξέλιξης. Οι διαφορές τους είναι πολλές, έχουν όμως μία κοινή συνιστώσα, την ανθρώπινη συμπεριφορά. Αυτή διέπεται από νόμους, που σχετίζονται με την προσωπικότητα του ατόμου, το χαρακτήρα και το ήθος του. Ο άνθρωπος δεν είναι ζώο για να ζει μόνο με τα ένστικτά του, αλλά είναι δημιούργημα με ελευθέρα βούληση. Αυτό το βαρύ τίμημα της βούλησης το πληρώνει καθημερινά με τους νόμους της απόδοσης και της ανταποδοτικότητας (δηλαδή το κάρμα) με αποτέλεσμα να διαμορφώνει όχι μόνο το δικό του κάρμα αλλά και το κάρμα όλης της ανθρωπότητας, καθυστερώντας τελικά τη θέωσή του.

Το κάρμα είναι επομένως ένας παγκόσμιος νόμος που σημαίνει τρία πράγματα: Δράση, Ενέργεια και την συνεπακόλουθη Αντίδραση, αυτό δηλαδή που στη Φυσική αποκαλείται Νόμος της Δράσης και της Αντίδρασης. Όσο ο άνθρωπος κινείται μέσα στον καθημερινό γνώριμο κόσμο θα επιβαρύνεται και θα επιβαρύνει την ανθρωπότητα με το κάρμα, θα βελτιώνει όμως πολύ αργά τη στάση του μέχρις ότου η γενική του άγνοια (που αναφέραμε στην αρχή) αντικατασταθεί πλήρως με την υποκειμενική του έμπνευση. Αυτή τελικά θα τον οδηγήσει στη θέωση.

Συνοψίζοντας επομένως, έχω την εντύπωση ότι από τη στιγμή της γέννησής του και μέχρι να εγκαταλείψει τη γη εκδηλώνει την ελευθέρα βούληση και επιφορτίζει τον εαυτό του και τους άλλους συνάνθρωπους του με καλό ή κακό κάρμα ανάλογα με τις πράξεις του. Στο τέλος της ζωής του κάνει τον απολογισμό και σύμφωνα με τη μεταφυσική φιλοσοφία θα πρέπει να επαναγεννηθεί για να εξισορροπήσει την κατάσταση ........και η διαδικασία αυτή επαναλαμβάνεται άπειρες φορές......

Και μην νομίσετε ότι αυτό είναι μία μόνο απλή φιλοσοφική δοξασία. Το ίδιο ισχύει και στον Κόσμο των μαθηματικών και της Φυσικής. Για να πειστείτε, ας αναφέρω το παράδοξο του Ζήνωνα στον αγώνα δρόμου μεταξύ χελώνας και λαγού, όπου η χελώνα έχει ξεκινήσει πρώτη και ως γνωστόν ο λαγός τρέχει δυο φορές πιο γρήγορα από τη χελώνα. Το πότε θα τον φθάσει (μας εξηγεί το παράδοξο) θα είναι σε άπειρο χρόνο παρόλα που μακροσκοπικά τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά και οδηγούνται σε αντίφαση. Έτσι, και η ιδιότητα της ελευθέρας βούλησης επηρεάζει αφάνταστα την εξέλιξη του ανθρώπου και τον οδηγεί στη θέωση μόνο σε άπειρο χρόνο και μόνο όταν η γενική του άγνοια θα έχει αντικατασταθεί πλήρως από την υποκειμενική του έμπνευση. Ο δρόμος είναι μακρύς και επίπονος.